🎮 Boże Ciało Modlitwy Przy Ołtarzach

Przy nast ę pnych ołtarzach zachowuje si ę obrz ę dy opisane przy pierwszym ołtarzu, zmieniaj ą si ę jednak pie ś ni perykopy z Ewangelii i modlitwy. DRUGA STACJA. EUCHARYSTIA JEST POKARMEM DUSZY 107. Po przyj ś ciu procesji do drugiego ołtarza ś piewa si ę hymn albo responsorium, albo pie śń: Jezu miło ś ci Twej lub inn ą. Słowo końcowe księdza biskupa Ignacego Deca wygłoszone w kościele św. Józefa w Świdnicy, przy czwartym ołtarzu, w czasie procesji Bożego Ciała Dobiega końca nasza tegoroczna, nieco skrócona, procesja Bożego Ciała. W naszej katedrze uczestniczyliśmy w celebracji Eucharystii, przyjęliśmy pokarm Ciała Pańskiego. Z Chrystusem w sercu i w niesionej przez kapłanów monstrancji przeszliśmy centralnymi ulicami naszego miasta, przechodząc przez Rynek, gdzie zawsze skupiało się i dziś się skupia życie naszego miasta. Przybyliśmy z Jezusem do tej drugiej co do wieku świątyni świdnickiej, do kościoła św. Józefa. Na naszej drodze, przy czterech ołtarzach, była głoszona Ewangelia Chrystusa z zapisu czterech ewangelistów, mająca odniesienie do tajemnicy Eucharystii. Zostały w niej uwydatnione główne wymiary tej wielkiej tajemnicy naszej wiary. 1. Eucharystia jest ofiarą uzdalniającą nas do składania siebie w ofierze Tekst Ewangelii przy pierwszym ołtarzu zaprowadził nas do Wieczernika. Tam Chrystus w sposób bezkrwawy antycypował Ofiarę złożoną nazajutrz na krzyżu. Mówił o swoim Ciele wydanym za nas i o Krwi za nas wylanej na odpuszczenie grzechów. Przeżywając Eucharystię, uświadamiamy sobie, że to Chrystus oddał za nas Bogu swoje życie w ofierze. Uczestnicząc w Eucharystii, uczymy się – za wzorem Chrystusa – składać nasze życie w ofierze dla Pana Boga i dla bliźnich. Tylko życie składane w ofierze Bogu i naszym ziemskim przyjaciołom jest drogą do szczęścia. 2. Eucharystia jest pokarmem w drodze Przy drugim ołtarzu wysłuchaliśmy Ewangelii o cudownym rozmnożeniu chleba. Chrystus, dając głodnym ludziom chleb doczesny, zapowiadał nowy chleb, dający nowe życie: „Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem” (J 6, 55). Wszyscy potrzebujemy tego Chleba, abyśmy mogli stawać się ofiarą dla drugich, abyśmy mogli pokonywać swój egoizm i służyć bliźnim, abyśmy mogli wytrwać w czynieniu dobrze drugim, wytrwać w cierpieniu, zwyciężać każde zło dobrem. 3. Eucharystia jest przepustką do życia wiecznego W Ewangelii Łukaszowej, przy trzecim ołtarzu, została nam przypomniana wędrówka Jezusa zmartwychwstałego z dwoma uczniami do Emaus. Dziś zmartwychwstały Pan idzie z nami przez życie. Tak jak tamci, tak i my rozpoznajemy Go najłatwiej przy łamaniu Chleba, właśnie na Eucharystii. Kierujmy do Niego te same słowa, co oni: „Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił” (Łk 24, 29). Wielu z nas chyli się już dzień ku wieczorowi. Nie zapominajmy o słowach Pana: „Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki” (J 6, 58). 4. Eucharystia jest źródłem naszej jedności z Bogiem i bliźnimi Ewangelia przy czwartym ołtarzu przypomniała nam modlitwę Jezusa o jedność: „Ojcze… proszę,… aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno” (J 17, 21). Jedność z Bogiem i między sobą najlepiej budujemy na dobrze przeżywanej Eucharystii. W jednej z pieśni eucharystycznych śpiewamy: „Jak ten chleb, co złączył złote ziarna, tak niech miłość łączy nas ofiarna, jak ten kielich łączy kropel wiele, tak nas, Chryste, w jednym złącz Kościele”. Jesteśmy ciągle chorzy na brak jedności. Bez Eucharystii nie damy rady stanowić jedno z Bogiem i z ludźmi. Jako uczestnicy Eucharystii, mocą Bożego Chleba, starajmy się być apostołami jednoczenia w naszych rodzinach, zakładach, biurach, w naszej pracy i odpoczynku. Zakończenie Raz jeszcze uwielbijmy obecnego wśród nas Pana. Wyśpiewajmy na koniec naszej procesji radosne i wdzięczne: „Ciebie Boga wysławiamy, Tobie, Panie, wieczna chwała” – za Jego obecność wśród nas, za Jego Pokarm dla nas.
\n\n \n\n\n boże ciało modlitwy przy ołtarzach

Obecność eucharystyczna przypomina o cenie, jaką Jezus Chrystus złożył dla naszego zbawienia, ofiarując na krzyżu Swoje Ciało i przelewając Krew. I choć używa się w nazwie tylko „Boże Ciało”, wiadomo, że chodzi tu również o Jego Bożą Krew, które dopiero razem stanowią całego Chrystusa. Kościół rozumie to i wyraża

TYP WYDARZENIA: Metropolita, DATA ROZPOCZĘCIA: 16-06-2022 GODZINA: 09:00 DATA ZAKOŃCZENIA: 16-06-2022 GODZINA: 14:00 PARAFIA: Kraków, Parafia Wszystkich Świętych ORGANIZATOR: Archidiecezja Krakowska OPIS WYDARZENIA:Centralna procesja Bożego Ciała w Krakowie rozpocznie się o godz. Mszą św. sprawowaną przy ołtarzu polowym na dziedzińcu przed katedrą wawelską, po czym Drogą Królewską przejdzie na Rynek Główny. Przy kolejnych czterech ołtarzach, zbudowanych obok kościołów: św. Idziego, świętych Apostołów Piotra i Pawła, św. Wojciecha i przy bazylice Mariackiej, będzie rozważane Słowo Boże i zanoszona modlitwa w intencjach szczególnie dzisiaj ważnych i aktualnych. Po zakończeniu centralnej procesji Bożego Ciała w Krakowie przed Bazyliką Mariacką zostanie odprawiona Msza św., zwłaszcza dla tych, którzy nie mogli uczestniczyć w Eucharystii na Wzgórzu Wawelskim. Abp Marek Jędraszewski zaprasza do udziału w centralnej procesji Bożego Ciała reprezentacje wszystkich krakowskich parafii wraz ze swoimi proboszczami i rektorami kościołów, asysty procesyjne, zgromadzenia zakonne żeńskie i męskie, bractwa, stowarzyszenia, wspólnoty, wojsko, ludzi nauki i kultury, władze miejskie i samorządowe, szkoły katolickie oraz młodzież. Zaproszenie Metropolity Krakowskiego Arcybiskupa Marka Jędraszewskiego Drodzy Bracia i Siostry, Umiłowani Archidiecezjanie, zwracam się do Was z serdecznym zaproszeniem do wzięcia udziału w krakowskiej centralnej procesji Bożego Ciała. W tym roku będzie miała ona miejsce w dniu 16 czerwca br. i ponownie stanie się dla nas okazją do publicznego wyznania wiary w realną obecność Pana Jezusa w Eucharystii oraz do prośby o Jego błogosławieństwo na każdy trud praktykowania wiary w rozlicznych sytuacjach naszego życia społecznego. Uroczystości rozpocznie Eucharystia sprawowana o godz. 900 przy ołtarzu polowym Bazyliki Archikatedralnej na Wawelu. Procesja, która wyruszy po jej zakończeniu, będzie zatrzymywać się przy czterech ołtarzach zbudowanych kolejno wzdłuż Drogi Królewskiej, to jest obok kościołów: świętego Idziego, świętych Apostołów Piotra i Pawła, świętego Wojciecha oraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Zwieńczeniem uroczystości będzie Msza święta celebrowana przy ołtarzu polowym wzniesionym przed Bazyliką Mariacką. Krocząc w procesji, spójrzmy w tym roku głębiej na poszczególne wezwania Litanii do Najświętszego Serca Jezusowego i adorujmy Jezusa Eucharystycznego słowami: Zjednoczenie serc wszystkich, Nadziejo w Tobie umierających, Pokoju i pojednanie nasze, Źródło wszelkiej pociechy. Niech Eucharystyczna bliskość Boga przypomina nam o Jego Miłosierdziu, któremu świat został zawierzony przez świętego Jana Pawła Wielkiego dwadzieścia lat temu w krakowskich Łagiewnikach. Nie zapominajmy, że tłem naszego miejskiego pielgrzymowania z Najświętszym Sakramentem jest wciąż cierpienie Braci i Sióstr z Ukrainy dotkniętych wywołaną przez Rosję wojną. Serdecznie proszę, aby w procesji Bożego Ciała uczestniczyły reprezentacje wszystkich krakowskich parafii wraz ze swoimi Księżmi Proboszczami i Rektorami kościołów. Zapraszam asysty procesyjne, zgromadzenia zakonne żeńskie i męskie, bractwa, stowarzyszenia i wspólnoty, służby mundurowe, ludzie nauki i kultury, władze miejskie i samorządowe, szkoły katolickie oraz młodzież. Szczególnie zapraszam naszych Braci i Siostry z Ukrainy. Z serca wszystkim błogosławię + Marek Jędraszewski Arcybiskup Metropolita Krakowski czwartek. 31 majaa. Boże Ciało. 1. 11:00. Msza Święta jest sprawowana w następującej intencji: Za †† dziadków z rodziny Krzywonos. Propria – czyli teksty własne Mszy św., znajdują się na stronie 497 naszego Mszału Rzymskiego (Wyd. Pallotinum, 1963). Léctio Epistolæ beáti Pauli Apóstoli ad Corinthios: 1 Cor 11, 23-29. KOŚCIÓŁ. Jutro we wszystkich polskich parafiach przejdą procesje związane ze świętem Bożego czwartek katolicy obchodzą święto Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa zwane Bożym Ciałem. Procesję związaną z tym świętem w Krakowie poprowadzi Drogą Królewską z Wawelu na Rynek kardynał Stanisław Dziwisz. Przy ostatnim ołtarzu - przed Bazyliką Mariacką - wygłosi słowo pasterskie. Krakowskie uroczystości Bożego Ciała rozpoczną się o godz. 9 mszą św. na dziedzińcu przed katedrą na Wawelu. Po mszy procesja zejdzie we wzgórza wawelskiego i ul. Grodzką przejdzie na Rynek Główny. Na trasie procesji zostaną zbudowane cztery ołtarze: pierwszy przy kościele św. Idziego, przy Krzyżu Katyńskim; drugi przed kościołem Świętych Apostołów Piotra i Pawła (ul. Grodzka 52a), trzeci przy kościele św. Wojciecha, od strony ul. Grodzkiej, czwarty tradycyjnie przy Bazylice Mariackiej. Po zakończeniu procesji, ok. godz. przed Bazyliką Mariacką zostanie odprawiona msza św. Tegoroczne procesje mają być dziękczynieniem za beatyfikację Jana Pawła II. W procesji Bożego Ciała w Krakowie uczestniczą zwykle tłumy wiernych. Wśród nich przedstawiciele parafii krakowskich, wszystkich zgromadzeń zakonnych stolicy Małopolski, kapituły metropolitalnej i kolegiackiej, kompania honorowa wojska, delegacje policji, harcerzy, a nawet cukierników i kominiarzy. Obecni są także samorządowcy i rektorzy małopolskich uczelni. W tradycyjnych kontuszach występują członkowie Bractwa Kurkowego, a w charakterystycznych płaszczach kroczą Kawalerowie Maltańscy i członkowie zakonu bożogrobców. (G) Święto od 1320 rokuBoże Ciało jest uroczystością liturgiczną ku czci Najświętszego Sakramentu. Wierni wspominają w tym dniu ostatnią wieczerzę i przeistoczenie chleba i wina w ciało i krew Jezusa Chrystusa. W Polsce Boże Ciało obchodzi się w czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego. Jest to święto ruchome wypadające zawsze 60 dni po Wielkanocy. Ustanowił je dla całego Kościoła w 1264 r. papież Urban IV. W Polsce po raz pierwszy wprowadził to święto bp Nanker w 1320 r. w diecezji krakowskiej. W Polsce obchody świętą wiążą się z procesją z Najświętszym Sakramentem po ulicach parafii. Procesja zatrzymuje się kolejno przy czterech ołtarzach, przy których czytane są fragmenty z każdej z Ewangelii związane tematycznie z Eucharystią. W Polsce Boże Ciało jest dniem ustawowo wolnym od pracy. Panie dobry jak chleb. Kłaniam się Tobie. Zróbcie Mu miejsce. Pan wieczernik przygotował. Sław języku. U drzwi Twoich stoję, Panie. Chwal Syjonie. Jezu zostań w nas. Pieśni religijne śpiewane podczas święta Bożego Ciała nie są niczym innym jak lepszym wyrażaniem modlitwy.
Pamiątkę ustanowienia Najświętszego Sakramentu Kościół obchodzi w Wielki Czwartek. Jednak wówczas Chrystus rozpoczyna swoją mękę. Dlatego od XIII wieku Kościół obchodzi osobną uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa (zwaną potocznie Bożym Ciałem), aby za ten dar niezwykły Chrystusowi w odpowiednio uroczysty sposób podziękować. Chrystus Pan ustanowił Najświętszy Sakrament przy Ostatniej Wieczerzy. Opisali to dokładnie wszyscy trzej synoptycy i św. Paweł Apostoł (Mt 26, 26-28; Mk 14, 22-24; Łk 22, 19-20; 1 Kor 11, 17-30). Św. Łukasz przytacza ważne słowa, którymi Chrystus Pan nakazał swoim uczniom sprawować ten Sakrament: "To czyńcie na moją pamiątkę" (Łk 22, 19). Św. Paweł dodaje, że gdyby ktoś odważył się przyjmować Eucharystię niegodnie, sam sobie przez to gotuje sąd Boży (1 Kor 11, 25-30). Apostoł Narodów zaznacza więc, że do przyjęcia Eucharystii należy przystępować z odpowiednim przygotowaniem wewnętrznym; trzeba wypełnić niezbędne warunki, którymi są stan łaski i odpowiednie przygotowanie serca. Do żadnego sakramentu Chrystus Pan tak starannie swoich uczniów nie przygotowywał, jak do Eucharystii. Na wiele miesięcy przed jej ustanowieniem obiecał, da swoim wiernym na pokarm własne ciało, które będą mogli spożywać, jak się spożywa codzienny chleb. Wskazał przy tym, że Chleb ten będzie miał o wiele donioślejsze skutki dla człowieka niż manna, którą kiedyś Izraelici karmili się na pustyni: da im bowiem życie wieczne. Eucharystia jest tak ważnym pokarmem, że bez niej Jego uczniowie nie dostąpią zbawienia. W najdrobniejszych szczegółach przekazał nam tę mowę Pana Jezusa św. Jan Apostoł, który był obecny przy tej obietnicy (J 6, 22-70). Chrystus, aby jeszcze bardziej utrwalić w pamięci słuchaczy tę obietnicę, poprzedził ją wielkim cudem rozmnożenia chleba. Kościół od samych początków dawał wyraz swojej wierze w realną obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie i dlatego Eucharystię uczynił centralnym ośrodkiem kultu Nowego Przymierza. Na czym ta obecność polega? Opłatek, który jest dobrze wypieczonym chlebem pszennym, po wypowiedzeniu przez kapłana słów przeistoczenia, mocą Ducha Świętego staje się Ciałem Pana Jezusa, a wino - Jego Krwią. Substancja chleba (opłatka) przechodzi w substancję Ciała Pańskiego, a substancja wina przechodzi w substancję Krwi Pańskiej. Taką władzę powierzył kapłanom sam Chrystus, kiedy powiedział przy Ostatniej Wieczerzy: "To czyńcie na moją pamiątkę" (Łk 22, 19; 1 Kor 11, 25). Tymi słowami polecił Apostołom i ich następcom przeistaczanie (przemienianie) chleba w Ciało Pańskie, a wina w Krew Pańską. Spełniła się w ten sposób obietnica: "A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata" (Mt 28, 20). Skoro w Najświętszym Sakramencie jest obecne Ciało i Krew Pana Jezusa, to jest i Jego Osoba, jest On cały. Nie ma bowiem ciała Pana Jezusa osobno poza Jego Osobą. Według nauki Kościoła Pan Jezus jest obecny w Eucharystii pod każdą widzialną cząstką konsekrowanej Hostii. Dlatego z taką troskliwością kapłan uważa, aby najmniejsze okruchy zebrać do kielicha, spłukać winem i spożyć. Pan Jezus jest cały i żywy tak pod postacią chleba, jak i pod postacią wina. Gdzie jest bowiem prawdziwe Ciało Chrystusa, tam jest i Jego Krew i cała Jego osoba. Podobnie, gdzie jest Krew Pana Jezusa, tam jest i Jego Ciało. Pan Jezus w bardzo stanowczych słowach obiecał nam dać na pokarm swoje Ciało i Krew, a obietnicę tę związał z nakazem ich przyjmowania: Jezus powiedział do tłumów: "Szukacie Mnie nie dlatego, żeście widzieli znaki, ale dlatego, żeście jedli chleb do sytości. Troszczcie się nie o ten pokarm, który ginie, ale o ten, który trwa na wieki, a który da wam Syn Człowieczy. (...) Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i daje życie światu". Rzekli do Niego: "Panie, dawaj nam zawsze tego chleba". Odpowiedział im Jezus: "Jam jest chleb życia. Kto do Mnie przychodzi, nigdy pragnąć nie będzie. (...) Jam jest chleb, który z nieba zstąpił. (...) Ojcowie wasi jedli mannę na pustyni i pomarli. To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata". Sprzeczali się między sobą Żydzi mówiąc: "Jak On może nam dać (swoje) ciało do spożycia?" Rzekł do nich Jezus: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim... Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki". A pośród jego uczniów, którzy to usłyszeli, wielu mówiło: "Trudna jest ta mowa. Któż jej słuchać może?" (J 6, 26-60). W tych słowach Pan Jezus daje obietnicę chleba z nieba, którym jest Jego Ciało. Kto będzie spożywał ten Chleb, będzie miał życie wieczne. Kiedy zaś nawet wśród uczniów znalazło się wielu, którzy z tego powodu nie tylko nie dali wiary Chrystusowi, ale nawet od Niego odeszli, Pan Jezus nie tylko nie ustąpił, ale zwrócił się wprost do samych Apostołów: "Czyż i wy chcecie odejść?" (J 6, 67). Chrystus był więc gotów zrezygnować nawet z niektórych uczniów, ale obietnicy swojej nie cofnął. Jezus dając obietnicę Komunii świętej równocześnie wskazał na jej zasadniczy cel: życie wieczne. "Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym" (J 6, 54). Chrystus przyrzeka więc dwa ważne dary: wieczne zbawienie duszy i chwałę zmartwychwstałych ciał. Komunia święta daje nam prawo do nieba i jest zadatkiem nieśmiertelności także naszych ciał. Przyjmując bowiem uwielbione ciało Chrystusa, zostajemy w swoim ciele niejako wszczepieni w Jego nieśmiertelne ciało, nabywamy prawa do nieśmiertelności i zmartwychwstania. Według nauki Kościoła, Komunia święta pomnaża w nas łaskę uświęcającą, gładzi grzechy powszednie, łagodzi namiętności ciała. Dlatego Kościół poleca, przynajmniej w czasie wielkanocnym, kiedy to została ustanowiona Eucharystia (Wielki Czwartek), przyjmować Komunię świętą. Przyjęta jest powszechnie praktyka częstego nawiedzania Pana Jezusa, obecnego w Najświętszym Sakramencie. Dlatego poleca się, by kościoły przynajmniej w pewnych porach były otwarte. Komunię sakramentalną w takich wypadkach zastępuje częściowo "komunia duchowa", czyli gorące pragnienie przyjęcia eucharystycznego Chrystusa. Od XVI w. przyjęła się w Kościele praktyka czterdziestogodzinnej adoracji Najświętszego Sakramentu. Praktykę tę wprowadził do Mediolanu św. Karol Boromeusz w roku 1520. Św. Filip Nereusz propagował ją w Rzymie od roku 1548. Św. Kajetan (+ 1547) propagował ten zwyczaj przez swój zakon teatynów. Papież Klemens VIII rozszerzył tę praktykę na wszystkie kościoły rzymskie w roku 1592. Dzisiaj praktyka ta znana jest w całym Kościele. Każda diecezja ma tak podzielone kościoły parafialne, aby Pan Jezus przez cały rok był nieustannie adorowany. Istnieją także zakony, założone jedynie w tym celu, aby nieustannie adorować Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. W Polsce istnieją trzy zakony od wieczystej adoracji: benedyktynki-sakramentki, sprowadzone do Warszawy w wieku XVII; siostry Franciszkanki od Najśw. Sakramentu (Ubogie Klaryski od Wieczystej Adoracji) sprowadzone do Gniezna z Francji w roku 1871; oraz Siostry Eucharystki. W drugiej połowie XIX w. narodziła się także praktyka organizowania kongresów eucharystycznych. Pierwszy Międzynarodowy Kongres Eucharystyczny odbył się w Lille w 1881 roku z inicjatywy Marii Tamisier. Ostatni taki Kongres, pięćdziesiąty w historii, odbył się w 2012 r. w Dublinie. Na kongresy papież wysyła swojego legata lub sam w nich uczestniczy. Oprócz kongresów międzynarodowych odbywają się kongresy narodowe, prowincjonalne, diecezjalne. Inicjatorką ustanowienia święta Bożego Ciała była św. Julianna z Cornillon (1192-1258). Kiedy była przeoryszą klasztoru augustianek w Mont Cornillon w pobliżu Liege, w roku 1245 została zaszczycona objawieniami, w których Chrystus żądał ustanowienia osobnego święta ku czci Najświętszej Eucharystii. Pan Jezus wyznaczył sobie nawet dzień uroczystości Bożego Ciała - czwartek po niedzieli Świętej Trójcy. Biskup Liege, Robert, po naradzie ze swoją kapitułą i po pilnym zbadaniu objawień, postanowił wypełnić życzenie Pana Jezusa. W roku 1246 odbyła się pierwsza procesja eucharystyczna. Jednak w tym samym roku biskup Robert zmarł. Wyższe duchowieństwo miasta, za namową teologów, uznało krok zmarłego ordynariusza za przedwczesny, a wprowadzenie święta pod taką nazwą za wysoce niewłaściwe. Co więcej, omalże nie oskarżono św. Julianny o herezję. Karnie została przeniesiona z klasztoru w Mont Cornillon na prowincję (1247 r.). Po interwencji archidiakona katedry w Liege, Jakuba, kardynał Hugo zlecił ponowne zbadanie sprawy i zatwierdził święto. W roku 1251 po raz drugi archidiakon Jakub poprowadził ulicami Liege procesję eucharystyczną. Pan Jezus hojnie wynagrodził za to gorliwego kapłana. Ten syn szewca z Troyes (Szampania) został wkrótce biskupem w Verdun, patriarchą Jerozolimy i ostatecznie papieżem (1261-1264). Panował jako Urban IV. On też w roku 1264 wprowadził w Rzymie uroczystość Bożego Ciała. Bezpośrednim impulsem do ustanowienia święta miał być cud, jaki wydarzył się w Bolsena. Kiedy kapłan odprawiał Mszę świętą, po Przeistoczeniu kielich trącony ręką przechylił się tak nieszczęśliwie, że wylało się wiele kropel krwi Chrystusa na korporał. Przerażony kapłan ujrzał, że postacie wina zmieniły się w postacie krwi. Zawiadomiony o tym cudzie papież, który przebywał wówczas w pobliskim mieście Orvieto, zabrał ten święty korporał. Do dnia obecnego znajduje się on w bogatym relikwiarzu w katedrze w Orvieto. Dotąd widać na nim plamy. W czasie procesji Bożego Ciała obnosi się ten korporał zamiast monstrancji. Korzystając z tego, że na dworze papieskim w Orvieto przebywał wówczas św. Tomasz z Akwinu, Urban IV polecił mu opracowanie tekstów liturgicznych Mszy świętej i Oficjum. Wielki doktor Kościoła uczynił to po mistrzowsku. Tekstów tych używa się do dziś. Najbardziej znany i często śpiewany jest hymn Pange lingua (Sław, języku...), a zwłaszcza jego dwie ostatnie zwrotki (Przed tak wielkim Sakramentem). Podobnie ostatnie zwrotki hymnu Verbum supernum śpiewane są przy wystawianiu Najświętszego Sakramentu (O zbawcza Hostio). Natomiast fragment hymnu Sacris solemniis stał się samodzielną pieśnią (Panis angelicus) wykonywaną przez najsłynniejszych śpiewaków operowych. Papież Klemens V odnowił święto (1314), które po śmierci Urbana zaczęło zanikać. Papież Jan XXII (+ 1334) zatwierdził je dla całego Kościoła. Od czasu papieża Urbana VI uroczystość Bożego Ciała należy do głównych świąt w roku liturgicznym Kościoła (1389). Pierwsza wzmianka o procesji w to święto pochodzi z Kolonii z roku 1277. Od wieku XIV spotykamy się z nią w Niemczech, Anglii, Francji, Hiszpanii i w Mediolanie. Od wieku XV przyjął się w Niemczech zwyczaj procesji do czterech ołtarzy. Msze święte przy wystawionym Najświętszym Sakramencie wprowadzono w wieku XV (obecnie wystawia się Najświętszy Sakrament tylko poza Mszą św.). Do roku 1955 obowiązywała oktawa Bożego Ciała. Na prośbę Episkopatu Polski w Polsce został zachowany zwyczaj obchodzenia oktawy, choć nie ma ona już charakteru liturgicznego. Po raz pierwszy z procesją Bożego Ciała na terenie Polski spotykamy się już w XIV wieku w Płocku i we Wrocławiu. Od wieku XVI wprowadzono zwyczaj śpiewania Ewangelii przy czterech ołtarzach. Istnieje on do dnia dzisiejszego. Od dawna przyjął się zwyczaj, kultywowany do dzisiaj, że lud przynosi do kościoła wianki ziół, które kapłan poświęca w dniu oktawy, po czym lud zabiera je do domu. Zawiesza się je na ścianie, by chroniły od choroby; poszczególne gałązki można też umieszczać na polach, by plony lepiej rosły i by Bóg zachował je od robactwa i nieurodzaju. W niektórych stronach drzewka i gałęzie, którymi był przystrojony kościół i ołtarze w czasie procesji Bożego Ciała, po oktawie zabierano na pola i tam je zatykano. Ich część palono, aby dym odstraszał chmury, niosące grad i pioruny. Obecnie pełna nazwa uroczystości Bożego Ciała mówi o Najświętszym Ciele i Krwi Chrystusa. Do czasu reformy soborowej istniało osobne święto ku czci Najdroższej Krwi Chrystusa. Do dziś istnieją kościoły pod tym wezwaniem. Jak Boże Ciało jest rozwinięciem treści Wielkiego Czwartku, tak uroczystość Najdroższej Krwi Jezusa była jakby przedłużeniem Wielkiego Piątku. Ustanowił ją w roku 1849 papież Pius IX i wyznaczył to święto na pierwszą niedzielę lipca. Cały miesiąc był poświęcony tej tajemnicy. Papież św. Pius X przeniósł święto na dzień 1 lipca. Papież Pius XI podniósł je do rangi świąt pierwszej klasy (1933) na pamiątkę dziewiętnastu wieków, jakie upłynęły od przelania za nas Najświętszej Krwi. Szczególnym nabożeństwem do Najdroższej Krwi Pana Jezusa wyróżniał się św. Kasper de Buffalo, założyciel osobnej rodziny zakonnej pod wzewaniem Najdroższej Krwi Pana Jezusa (+ 1837). Misjonarze Krwi Chrystusa mają swoje placówki także w Polsce. Od roku 1946 pracują w Polsce także siostry Adoratorki Krwi Chrystusa, założone przez św. Marię de Mattias. Oba te zgromadzenia do dzisiaj w dniu 1 lipca obchodzą uroczystość Krwi Chrystusa. Gorącym nabożeństwem do Najdroższej Krwi wyróżniał się także papież bł. Jan XXIII (+ 1963). On to zatwierdził litanię do Najdroższej Krwi Pana Jezusa. Nabożeństwo ku czci Krwi Pańskiej ma uzasadnienie w Piśmie świętym, gdzie wychwalana jest krew męczenników, a przede wszystkim krew Jezusa Chrystusa. Po raz pierwszy Pan Jezus przelał ją przy obrzezaniu. W Ogrodzie Oliwnym pocił się krwawym potem (Łk 22, 44). Nader obficie płynęła ona przy biczowaniu i koronowaniu cierniem, a także przy ukrzyżowaniu. Kiedy żołnierz przebił Jego bok, "natychmiast wypłynęła krew i woda" (J 19, 24). Serdeczne nabożeństwo do Krwi Pana Jezusa mieli święci średniowiecza. Połączone ono było z nabożeństwem do Ran Pana Jezusa, a zwłaszcza do Rany Jego boku. Wyróżniali się tym nabożeństwem: św. Bernard (+ 1153), św. Anzelm (+ 1109), bł. Gueryk d'Igny (+ 1160) i św. Bonawentura (+ 1270). Dominikanie w piątek po oktawie Bożego Ciała, chociaż nikt nie spodziewał się jeszcze, że na ten dzień zostanie kiedyś ustanowione święto Serca Pana Jezusa, odmawiali oficjum o Ranie boku. Reforma liturgii z roku 1969 złączyła uroczystość Przenajdroższej Krwi Pana Jezusa z uroczystością Bożego Ciała, automatycznie znosząc dotychczasowe święto z 1 lipca. Eucharystia to bowiem Najświętsze Ciało i Najświętsza Krew Pana Jezusa.
Boże Ciało to uroczystość liturgiczna, która wiąże się z procesją. Wierni maszerują ulicami wsi lub parafii i zatrzymują się przy czterech ołtarzach, symbolizujących ewangelistów. Znakiem tego święta jest bez wątpienia Hostia. Dekoracje można wziąć więc ze sobą na procesję, umieścić je przy odwiedzanych ołtarzach lub Czwartek, 16 czerwca (08:48) Aktualizacja: Czwartek, 16 czerwca (14:11) Dywan usypany z płatków kwiatów w Spycimierzu i procesja w tradycyjnych, przepięknych ludowych strojach w Łowiczu - to najsłynniejsze obchody Bożego Ciała w Łódzkiem. Wyjątkowość obydwu uroczystości została dostrzeżona i doceniona wpisami na światową i krajową listę dziedzictwa kulturowego UNESCO. W Spycimierzu to będzie pierwsze Boże Ciało od czasu, gdy tradycja znalazła się na liście UNESCO, dlatego uroczystości będą miały wyjątkową oprawę. Przed kościołem odbędą się dwa koncerty muzyków z Finlandii, którzy kultywują przekazywaną z pokolenia na pokolenie tradycję gry na skrzypcach. Te wydarzenia o godz. i Dodatkowo w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego będzie można podziwiać krakowskie szopki. To ukłon w stronę pierwszej, polskiej tradycji, która znalazła się na światowej liście UNESCO. Mieszkańcy parafii Spycimierz od rana będą układać dywany z kwiatów na uroczystości Bożego Ciała, a msza święta zostanie odprawiona o godz. Po nabożeństwie wzdłuż kolorowego, misternego kobierca ruszy procesja. W tym roku dołączą do niej goście z włoskiej Arteny, którzy zaprezentują kwiatowe krucyfiksy. Spycimierskie Boże Ciało zostało wpisane na światową listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO w grudniu 2021 roku. W Łowiczu uroczystości Bożego Ciała zaczynają się o godz. mszą, sprawowaną w Bazylice Katedralnej. Barwny korowód religijny przejdzie swoją stała trasą ulicami: Podrzeczną, Starym Rynkiem, 11-go Listopada, Końskim Targiem, Tkaczewem, 3-go Maja i ponownie na Stary Rynek. Procesja obchodzi cztery ołtarze przygotowane przez parafian. Łowiczanie w swych tradycyjnych pasiastych strojach niosą święte chorągwie, sztandary z szarfami i obrazy z wizerunkami świętych. Dzieci mają bardzo odpowiedzialne zadanie niesienia poduszek ze wstążkami, a dziewczynki sypią płatki kwiatów przed monstrancją. Procesji towarzyszy Orkiestra Miejsko-Strażacka, a przez wzgląd na zagranicznych gości, którzy przyjeżdżają do Łowicza na Boże Ciało, fragmenty Ewangelii odczytywane są w czterech, różnych językach. Po modlitwie przy ołtarzach wszyscy wracają do katedry, gdzie wykonywana jest podniosła pieśń "Te Deum". Zwyczajem jest, że uczestnicy procesji zbierają kwiaty i gałązki roślin, którymi były ozdobione ołtarze. Gałązki (najczęściej młodych brzózek) dawniej wtykano w strzechy chałup i innych zabudowań, by ochronić je od pożaru i piorunów. Rośliny zawieszone w narożnikach stodół, miały ustrzec zbiory przed robactwem i szkodnikami. Lekkie uderzenie gałązką po twarzy i wypowiedzenie życzeń: "Żebyś był zdrowy" miało dać zdrowie oraz sprawić, że niegrzeczne maluchy zamieniały się w anioły. Boże Ciało w Łowiczu jest na krajowej liście Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO od sierpnia 2014 roku. Konferencja Episkopatu Polski zmodyfikowała 17 lutego 1967 r. obrzędy procesji Bożego Ciała, wprowadzając w całej Polsce nowe modlitwy przy każdym ołtarzu oraz czytania Ewangelii Pierwszy ołtarz- Ewangelia św. tej Ewangelii mamy sytuację kiedy Pan Jezus poleca swoim uczniom przygotować Paschę. Najważniejszym elementem tego fragmentu Ewangelii jest opis ustanowienia Eucharystii kiedy Pan Jezus mówi: Bierzcie i jedzcie oraz bierzcie i pijcie. Drugi ołtarz - Ewaneglia św. MarkaJest to bardzo prosty fragment Ewangelii. Jest tutaj opis cudownego rozmnożenia chleba na pustkowiu. Trzeci ołtarz - Ewangelia św. ŁukaszaW tym fragemncie Jezus posługuje się przypowieścią mówi o człowieku który wyprawił wielką ucztę i zaprosił wielu gości jednak oni szukali wymówki żeby nie przyjść. Człowiek który wyprawiał ucztę rozgniewał się i kazał słudze żeby wyszedł na ulicę i zapraszał wszystkich napotkanych ludzi na ucztę. Ważne są słowa które na końcu wypowiada ten człowiek: Żaden z owych ludzi, którzy byli zaproszeni, nie skosztuje mojej uczty. Czwarty ołtarz - Ewangelia św. JanaW tym fragmencie Jezus mówi o sobie, że jest winnym krzewem a ludzie to latorośle. Każdy kto trwa w Bogu przynosi owoc, kto w Nim nie trwa będzie wyrzucony jak latorośl i uschnie. Kto będzie wierzył to o cokolwiek poprosi a to mu się stanie. Jezus tutaj zachęca do ciągłe trwania w wierze bo to przyniesie wielkie owoce i za to będzie nagroda w niebie.

8 czerwca 2023 / Wydarzenia / Autor: JR / Boże Ciało, bp Łukasz Buzun, Miasto. Z kościoła św. Antoniego do Konkatedry ulicami miasta Ostrowa Wielkopolskiego w uroczystość Bożego Ciała przeszła procesja eucharystyczna. Przy czterech ołtarzach modlono się i słuchano czytań z czterech Ewangelii, tematycznie związanych z Eucharystią.

W czwartek przypada Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, Boże Ciało. To jedno z głównych świąt obchodzonych w Kościele katolickim. Poznaj najważniejsze zwyczaje i tradycje. Dlaczego idziemy na procesję Bożego Ciała? Jak powinna wyglądać procesja Bożego Ciała? Choć świadomość niezwykłego cudu przemiany konsekrowanego chleba i wina w rzeczywiste Ciało i Krew Chrystusa towarzyszyła wiernym od początku chrześcijaństwa, jednak trzeba było czekać aż dziesięć stuleci zanim zewnętrzne przejawy tego kultu powstały i zadomowiły się w Kościele katolickim. Historia świętowania Bożego Ciała Początek tradycji obchodzenia święta Bożego Ciała sięga XIII wieku. U progu tego stulecia - na Soborze Laterańskim IV (1215) - w Kościele katolickim przyjęto dogmat o transsubstancjacji, czyli przemianie substancji chleba i wina, w ciało i krew Chrystusa z zachowaniem ich naturalnych przypadłości takich jak smak, wygląd, forma itp. Wiązało się to z coraz mocniejszymi wpływami filozofii greckiej oraz tradycji scholastycznej w teologii Kościoła zachodniego. Kilka argumentów dla tych, którzy nie przepadają za procesją na Boże Ciało Wraz z ogłoszeniem dogmatu, wzrosło zainteresowanie kultem Eucharystii, która przestawała być jedynie elementem liturgii, lecz coraz mocniej postrzegana była jako dowód na trwałą obecność Chrystusa na Ziemi. Święto eucharystyczne przypadało w tym okresie zwyczajowo w Wielki Czwartek, w czasie, którego - zgodnie z tradycją ewangeliczną - Jezus po raz pierwszy dokonał przemiany chleba i wina w swoje Ciało i Krew. Bezpośrednią przyczyną ustanowienia uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa były objawienia bł. Julianny z Cornillon. Około 1207 r., jako szesnastoletnia dziewczyna, przeżyła pierwsze widzenia, choć były one jeszcze mgliste i niezrozumiałe. Zgodnie z tradycją hagiograficzną, dopiero kilkanaście lat później, w 1245 roku, św. Juliannie ukazać miał się Chrystus, który w widzeniu domagał się ustanowienia święta Eucharystii na pierwszy czwartek po święcie Trójcy Przenajświętszej. Pod wpływem tych objawień bp Robert ustanowił w 1246 r. święto Bożego Ciała, początkowo dla diecezji Liege oraz zainaugurował pierwszą procesję eucharystyczną ulicami miasta. Wkrótce zaczęto jednak wysuwać przeciwko Juliannie oskarżenia o herezję, a decyzję o wprowadzeniu święta Bożego Ciaław diecezji Liege, uznano za przedwczesną. Zarzuty te spowodowały, że święto przestało być obchodzone. Sprawa święta Eucharystii nie została jednak zapomniana. Problemem tym zajął się późniejszy biskup Verdun, a od 1261 papież Urban IV. Do ostatecznego uznania święta Bożego Ciała za ogólnokościelne, papieża tego skłonił jednak dopiero cud eucharystyczny, jaki miał miejsce w Bolsenie (w środkowych Włoszech) w 1263 roku. W czasie jednej z Mszy św., podczas przemienienia, odprawiający kapłan zauważyć miał, że z konsekrowanej hostii zaczynały spadać krople krwi. Poplamiona krwią chusta została przesłana papieżowi, który w tym czasie przebywał w Orvieto w Umbrii. Urban IV umieścił relikwię w tutejszej katedrze, a pod wpływem fascynacji cudem rozpoczął aktywne starania, których celem miało być ustanowienia święta Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Dlaczego świętujemy Boże Ciało? Ułożenie liturgii i tekstów odczytywanych w czasie święta, papież zlecić miał samemu św. Tomaszowi z Akwinu, który na tę okazję stworzył jeden z najpiękniejszych hymnów kościelnych pt. "Pange lingua". 11 sierpnia 1264 r. Urban IV ogłosił bullę "Transiturus de hoc mundo", na mocy której Boże Ciało stało się świętem całego Kościoła. Śmierć papieża przeszkodziła jednak ogłoszeniu bulli. Dokonał tego papież Jan XXII (w 1334 r.), natomiast papież Bonifacy IX polecił w 1391 r. wprowadzić święto Bożego Ciała wszędzie tam, gdzie jeszcze nie było ono obchodzone. W Polsce jako pierwszy wprowadził to święto bp Nankier w 1320 r. w diecezji krakowskiej, natomiast w Kościele unickim - synod zamojski w 1720 r. W Kościele katolickim w Polsce pod koniec XIV w. święto Bożego Ciała było obchodzone już we wszystkich diecezjach. Było ono zawsze zaliczane do świąt głównych. Od końca XV w. przy okazji tego święta udzielano błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. Prawdziwa obecność Chrystusa w Eucharystii Kościół od samego początku głosił wiarę w realną obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Chrystus ustanowił Najświętszy Sakrament przy Ostatniej Wieczerzy. Opisali to trzej Ewangeliści: Mateusz, Marek i Łukasz oraz i św. Paweł Apostoł. Prawdziwa i rzeczywista obecność Jezusa Chrystusa pod postaciami chleba i wina opiera się według nauki Kościoła na słowie Jezusa: "To jest Ciało moje ... To jest krew moja" (Mk 14, Nowy Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, iż "sposób obecności Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi jest wyjątkowy... W Najświętszym Sakramencie Eucharystii są zawarte prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie Ciało i Krew wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus." (KKK 1374). Kult Najświętszego Sakramentu Od XVI w. przyjęła się w Kościele praktyka 40-godzinnej adoracji Najświętszego Sakramentu. Praktykę tę wprowadził do Mediolanu św. Karol Boromeusz w 1520 r. Dzisiaj praktyka ta jest obecna w całym Kościele. Zostały założone nawet specjalne zakony, których głównym celem jest nieustanna adoracja Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. W Polsce istnieją trzy zakony od wieczystej adoracji: benedyktynki-sakramentki, franciszkanki od Najświętszego Sakramentu i eucharystki. Procesja na Boże Ciało Procesje eucharystyczne w dniu Bożego Ciała wprowadzono później niż samo święto. Pierwszym śladem ich istnienia jest wzmianka o uroczystej procesji przed sumą w Kolonii w latach 1265-75. Podczas procesji niesiono krzyż z Najświętszym Sakramentem. W ten sposób nawiązywano do dawnego zwyczaju zabierania w podróż Eucharystii dla ochrony przed niebezpieczeństwami. W XV w. procesje eucharystyczne odprawiano w całych Niemczech, Anglii, Francji, północnych Włoszech i Polsce. W Niemczech procesję w uroczystość Bożego Ciała łączono z procesją błagalną o odwrócenie nieszczęść i dobrą pogodę, dlatego przy czterech ołtarzach śpiewano początkowe teksty Ewangelii i udzielano uroczystego błogosławieństwa. W Polsce zwyczaj ten wszedł do "Rytuału piotrkowskiego" z 1631 r. Rzymskie przepisy procesji zawarte w "Caeremoniale episcoporum" (1600 r.) i "Rituale romanum" (1614 r.) przewidywały jedynie przejście z Najświętszym Sakramentem bez zatrzymywania się i błogosławieństwo eucharystyczne na zakończenie. Procesję odprawiano z wielkim przepychem od początku jej wprowadzenia. Od czasu zakwestionowania tych praktyk przez reformację, udział w procesji traktowano jako publiczne wyznanie wiary. W Polsce od czasów rozbiorów z udziałem w procesji łączyła się w świadomości wiernych manifestacja przynależności narodowej. Po II wojnie światowej procesje w czasie Bożego Ciała były znakiem jedności narodu i wiary. Z tej racji ateistyczne władze państwowe niejednokrotnie zakazywały procesji urządzanych ulicami miast. Konferencja Episkopatu Polski zmodyfikowała 17 lutego 1967 r. obrzędy procesji Bożego Ciała, wprowadzając w całej Polsce nowe modlitwy przy każdym ołtarzu oraz czytania Ewangelii tematycznie związane z Eucharystią.
Uczestnicy procesji zatrzymywać się będą na modlitwy przy czterech ołtarzach, przy poszczególnych parafiach. I skrzyżowanie ulic Armii Krajowej z ulicą Mickiewicz II zbieg ulicy Koseły z ulicą Mickiewicza, III Parafia świętego Józefa – brama Cmentarza Katedralnego IV Wyższe Seminarium Duchowne
W czwartek, 26 maja obchodzić będziemy Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. O godz. w kościele św. Wojciecha Mszę św. odprawi Biskup Kielecki Jan Piotrowski, który następnie poprowadzi Procesję Bożego Ciała ulicami procesji przebiegać będzie z kościoła św. Wojciecha ulicami: Lecha Kaczyńskiego do alei IX Wieków Kielc – lewym pasem jezdni do ul. Warszawskiej w stronę Rynku, ulicą Małą na Plac Najświętszej Maryi będą usytuowane:I – przy kościele św. WojciechaII – stopnie deptaka przy EMPiK-u III – fronton Urzędu Miasta IV – schody wiodące do Bazyliki (między dzwonnicą, a Ogrójcem)Przy ostatnim ołtarzu Biskup Kielecki Jan Piotrowski wygłosi homilię. Tam też będziemy mogli wspomóc nasze Wyższe Seminarium Duchowne swoją modlitwą i ofiarami złożonymi na tacę, którą zbierać będą w tym dniu, we Mszy św. i procesji, jest wyznaniem naszej wiary w obecność Chrystusa żyjącego w Najświętszym Sakramencie pośród swego że Boże Ciało to tzw. święto nakazane, które zobowiązuje nas do udziału we Mszy św.! Sam udział w procesji nie spełnia tego obowiązku!Do udziału w procesji zapraszamy wszystkich, a szczególnie dzieci, które w tym roku przystąpiły do I Komunii Świętej albo obchodziły jej serdeczną prośbę do właścicieli „ogródków” umieszczonych na Rynku o duchową łączność z uczestnikami procesji i zachowanie ciszy w czasie – szczególnie tych, którzy mieszkają na trasie procesji – prosimy o udekorowanie okien swoich domów emblematami religijnymi lub obrazami i 9:30 odbędzie się msza święta w kościele pw. Podwyższenia Krzyża Świętego. Po niej wyrusza procesja do czterech ołtarzy usytuowanych na głównej ulicy miasta – Mickiewicza. Zakończenie procesji przy seminaryjnym kościele pw. Św Michała Archanioła. Uroczystościom przewodniczyć będzie biskup sandomierski ks. Krzysztof świętą o godz. rozpoczną się główne uroczystości Bożego Ciała w Klasztorze Ojców Cystersów w Jędrzejowie. Po Mszy wierni w procesji przejdą ulicami osiedla Reymonta. Modlić się będą przy 4 ołtarzach usytuowanych: pierwszy przy punkcie katechetycznym obok klasztoru, drugi na ulicy Reymonta, trzeci na ulicy Dmowskiego i czwarty ołtarz będzie postawiony przy ołtarzu polowym Klasztoru Ojców parafii Matki Bożej Łaskawej w Jędrzejowie główna Msza Święta o godz. Po Mszy wierni przejdą w procesji ulicami: Chrobrego, Mieszka I, Przypkowskiego i Sobieskiego. W parafii Świętej Trójcy w Jędrzejowie Msza o godz. godz. Po czym procesja wiernych przejdzie ulicami Kościelną, 3 Maja, Dr. Kwarty i ostatni ołtarz będzie na placu Jana Pawła II przy w Sędziszowie w najstarszym kościele pod wezwaniem Św. Piotra i Pawła – główna Msza o godz. msza. Słowo Boże podczas Mszy wygłosi proboszcz parafii ks. Edward Giemza. Po czym wierni w procesji modlić się będą przy 4 ołtarzach: 1 będzie obok budynku OSP Sędziszów, drugi na ulicy Jędrzejowskiej, trzeci – na ulicy Marianowskiej i czwarty w samym rynku. Ostrowiec ŚwiętokrzyskiW dekanacie ostrowieckim, procesje związane z uroczystościami Bożego Ciała odbywają się w każdej parafii. Najliczniejsza, tradycyjnie wyjdzie z kolegiaty pw. Michała Archanioła i rozpocznie się po mszy świętej odprawianej o godz. 10,30. Trasa tej najliczniejszej ostrowieckiej procesji będzie wiodła przez ulice Kościelną, przez Rynek, Starokunowską, Sienkiewicza, Szeroką i Siennieńską do świątyni. .Podobnie liczna procesja będzie w drugiej co do wielkości ostrowieckiej parafii, czyli przy kościele Miłosierdzia Bożego w osiedlu Ogrody. Tu także adoracja Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa rozpocznie się po mszy rozpoczynającej się godzinie a przejdzie osiedlowymi Opatowie procesja, która wyruszy z kolegiaty pw. Świętego Marcina przejdzie ulicami miasta do klasztoru oo. Bernardynów i również rozpocznie się po odprawieniu przedpołudniowej sumy zaplanowanej na godzinę O podobnej porze rozpoczną się także procesje w Kunowie, Ćmielowie czy Bałtowie. WłoszczowaOkoło godz. 10 wyruszą w procesji wierni parafii WNMP, ulicami: Plac Wolności, Przedborska, Góral, Młynarska, Sienkiewicza, Plac Wolności do kościoła. Procesja Eucharystyczna z parafii bł. Józefa Pawłowskiego z Grona 108 Męczenników wyruszy po Mszy Świętej o godz. tradycyjną trasą: bp. Jaworskiego, oś. Armii Krajowej i ul. Kusocińskiego, Wschodnią, do proboszczowie zapraszają Poczty Sztandarowe, delegacje szkół, harcerzy, strażaków, kombatantów, ministrantów, chóry, Rycerstwo Niepokalanej, Koła Różańcowe, grupy modlitewne, dziewczynki do sypania kwiatów, dzieci komunijne i wszystkich procesję Eucharystyczną mieszkańcy dekorują domy i całą trasę. Kierowców prosimy o zachowanie ostrożności. Duszpasterze przypominają, by podczas dekoracji ołtarzy nie zaśmiecać ulic.
  • ሶсуςоφи θթу
    • Брխротешаλ նυчሊчዊд μуρеጸእваη глибቃኪ
    • М маራиси сиմυξጡፑ
  • ኒշиπυщаλቡц чиጃяጧаሕ
Szłam tuż przed samą monstrancją niesioną przez księdza i razem z innymi dziewczynami sypałam kwiaty. Starałam się, najlepiej jak umiałam sypać kwiaty, które niosłam w koszyku. Po drodze cała procesja zatrzymywała się przy czterech ołtarzach, na których ksiądz stawiał monstrancję z Jezusem i modlił się. Boże Ciało jest najbardziej widocznym dla ludzi z zewnątrz świąt w kościele katolickim. To wtedy następuje procesja, podczas której zostaje przenoszona monstrancja z Najświętszym Sakramentem. Procesja przemierza miasto i uczestniczą w niej tłumy wiernych, dzieci posypują kwiatami ulice przed procesją, domy oraz inne obiekty przy których przechodzi procesja są ozdabiane. Trudno tego święta nie zauważyć gdy wtedy wyjdzie się na ulicę. Święto Komunii Świętej? Podczas Bożego Ciała lub inaczej Uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej świętuje się Ostatnią Wieczerzę oraz Przeistoczenie chleba i wina w Ciało i Krew dziś mamy do czynienia z przeistoczeniem? Nie gdzie indziej niż podczas Komunii Świętej, w trakcie której przyjmujemy opłatek, czyli Ciało Chrystusa. Dlaczego w maju lub czerwcu? Święto przypada między 21 maja a 24 czerwca, równo 60 dni od Wielkanocy. Dlaczego obchodzimy Boże Ciało? Wszystko zaczęło się od przeoryszy klasztoru augustianek Julianny z Cornillon w 1209 roku. Jedne źródła podają, że Juliannie objawił się Jezus i zażądał od niej ustanowienia nowego święta ku czci eucharystii inne że na jasnej tarczy pojawiła się czarna plama i zinterpretowano to jako brak święta dla Najświętszego Sakramentu. Dlaczego cztery ołtarze? Podczas procesji Bożego Ciała są cztery ołtarze, czyli cztery miejsca w których wierni zatrzymują się i modlą. Cztery ołtarze symbolizują: cztery strony świata cztery żywioły cztery ewangelie
Odłamana gałązka brzozy, która stała przy ołtarzu z Bożego Ciała stała się przypomnieniem przejścia Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Wierni do dziś wbijają te gałązki na polach, by prosić o urodzaje i błogosławieństwo. Dawniej wkładano je w strzechę, by uchronić dom od pożarów. Łączy się to ze śpiewanymi w czasie
Zbliża się Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa To jedno z głównych świąt obchodzonych w Kościele katolickim. Boże Ciało to jedno z głównych świąt obchodzonych w Kościele katolickim. Choć świadomość niezwykłego cudu przemiany konsekrowanego chleba i wina w rzeczywiste Ciało i Krew Chrystusa towarzyszyła wiernym od początku chrześcijaństwa, jednak trzeba było czekać aż dziesięć stuleci zanim zewnętrzne przejawy tego kultu powstały i zadomowiły się w Kościele. Data Bożego Ciała nie jest stała, dlatego święto to rokrocznie może wypadać w różnych terminach. Zawsze jednak jest to czwartek po święcie Trójcy Świętej. Początek tradycji obchodzenia święta Bożego Ciała sięga XIII wieku. U progu tego stulecia – na Soborze Laterańskim IV (1215) – w Kościele katolickim przyjęto dogmat o transsubstancjacji, czyli przemianie substancji chleba i wina, w ciało i krew Chrystusa z zachowaniem ich naturalnych przypadłości takich jak smak, wygląd, forma, itp. Wiązało się to z coraz mocniejszymi wpływami filozofii greckiej oraz tradycji scholastycznej w teologii Kościoła zachodniego. Wraz z ogłoszeniem dogmatu, wzrosło zainteresowanie kultem Eucharystii, która przestawała być jedynie elementem liturgii, lecz coraz mocniej postrzegana była jako dowód na trwałą obecność Chrystusa na Ziemi. Święto eucharystyczne przypadało w tym okresie zwyczajowo w Wielki Czwartek, w czasie, którego – zgodnie z tradycją ewangeliczną – Jezus po raz pierwszy dokonał przemiany chleba i wina w swoje Ciało i Krew. Bezpośrednią przyczyną ustanowienia uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa były objawienia bł. Julianny z Cornillon. Około 1207 r., jako szesnastoletnia dziewczyna, przeżyła pierwsze widzenia, choć były one jeszcze mgliste i niezrozumiałe. Zgodnie z tradycją hagiograficzną, dopiero kilkanaście lat później, w 1245 roku, św. Juliannie ukazać miał się Chrystus, który w widzeniu domagał się ustanowienia święta Eucharystii na pierwszy czwartek po święcie Trójcy Przenajświętszej. Pod wpływem tych objawień bp Robert ustanowił w 1246 r. święto Bożego Ciała, początkowo dla diecezji Liege oraz zainaugurował pierwszą procesję eucharystyczną ulicami miasta. Wkrótce zaczęto jednak wysuwać przeciwko Juliannie oskarżenia o herezję, a decyzję o wprowadzeniu święta Bożego Ciała w diecezji Liege, uznano za przedwczesną. Zarzuty te spowodowały, że święto przestało być obchodzone. Sprawa święta Eucharystii nie została jednak zapomniana. Problemem tym zajął się późniejszy biskup Verdun, a od 1261 papież Urban IV. Do ostatecznego uznania święta Bożego Ciała za ogólnokościelne, papieża tego skłonił jednak dopiero cud eucharystyczny, jaki miał miejsce w Bolsenie (w środkowych Włoszech) w 1263 roku. W czasie jednej z Mszy św., podczas przemienienia, odprawiający kapłan zauważyć miał, że z konsekrowanej hostii zaczynały spadać krople krwi. Poplamiona krwią chusta została przesłana papieżowi, który w tym czasie przebywał w Orvieto w Umbrii. Urban IV umieścił relikwię w tutejszej katedrze, a pod wpływem fascynacji cudem rozpoczął aktywne starania, których celem miało być ustanowienia święta Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Ułożenie liturgii i tekstów odczytywanych w czasie święta, papież zlecić miał samemu św. Tomaszowi z Akwinu, który na tę okazję stworzył jeden z najpiękniejszych hymnów kościelnych pt. „Pange lingua”. 11 sierpnia 1264 r. Urban IV ogłosił bullę „Transiturus de hoc mundo”, na mocy której Boże Ciało stało się świętem całego Kościoła. Śmierć papieża przeszkodziła jednak ogłoszeniu bulli. Dokonał tego papież Jan XXII (w 1334 r.), natomiast papież Bonifacy IX polecił w 1391 r. wprowadzić święto Bożego Ciała wszędzie tam, gdzie jeszcze nie było ono obchodzone. W Polsce jako pierwszy wprowadził to święto bp Nankier w 1320 r. w diecezji krakowskiej, natomiast w Kościele unickim – synod zamojski w 1720 r. W Kościele katolickim w Polsce pod koniec XIV w. święto Bożego Ciała było obchodzone już we wszystkich diecezjach. Było ono zawsze zaliczane do świąt głównych. Od końca XV w. przy okazji tego święta udzielano błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. Prawdziwa obecność Chrystusa w Eucharystii Kościół od samego początku głosił wiarę w realną obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. Chrystus ustanowił Najświętszy Sakrament przy Ostatniej Wieczerzy. Opisali to trzej Ewangeliści: Mateusz, Marek i Łukasz oraz i św. Paweł Apostoł. Prawdziwa i rzeczywista obecność Jezusa Chrystusa pod postaciami chleba i wina opiera się według nauki Kościoła na słowie Jezusa: „To jest Ciało moje … To jest krew moja” (Mk 14, Nowy Katechizm Kościoła Katolickiego mówi, iż „sposób obecności Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi jest wyjątkowy… W Najświętszym Sakramencie Eucharystii są zawarte prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie Ciało i Krew wraz z duszą i Bóstwem Pana naszego Jezusa Chrystusa, a więc cały Chrystus.” (KKK 1374). Kult Najświętszego Sakramentu Od XVI w. przyjęła się w Kościele katolickim praktyka 40-godzinnej adoracji Najświętszego Sakramentu. Praktykę tę wprowadził do Mediolanu św. Karol Boromeusz w 1520 r. Dzisiaj praktyka ta jest obecna w całym Kościele katolickim. Zostały założone nawet specjalne zakony, których głównym celem jest nieustanna adoracja Chrystusa w Najświętszym Sakramencie. W Polsce istnieją trzy zakony od wieczystej adoracji: benedyktynki-sakramentki, franciszkanki od Najświętszego Sakramentu i eucharystki. Procesje Procesje eucharystyczne w dniu Bożego Ciała wprowadzono później niż samo święto. Pierwszym śladem ich istnienia jest wzmianka o uroczystej procesji przed sumą w Kolonii w latach 1265-75. Podczas procesji niesiono krzyż z Najświętszym Sakramentem. W ten sposób nawiązywano do dawnego zwyczaju zabierania w podróż Eucharystii dla ochrony przed niebezpieczeństwami. W XV w. procesje eucharystyczne odprawiano w całych Niemczech, Anglii, Francji, północnych Włoszech i Polsce. W Niemczech procesję w uroczystość Bożego Ciała łączono z procesją błagalną o odwrócenie nieszczęść i dobrą pogodę, dlatego przy czterech ołtarzach śpiewano początkowe teksty Ewangelii i udzielano uroczystego błogosławieństwa. W Polsce zwyczaj ten wszedł do „Rytuału piotrkowskiego” z 1631 r. Rzymskie przepisy procesji zawarte w „Caeremoniale episcoporum” (1600 r.) i „Rituale romanum” (1614 r.) przewidywały jedynie przejście z Najświętszym Sakramentem bez zatrzymywania się i błogosławieństwo eucharystyczne na zakończenie. Procesję odprawiano z wielkim przepychem od początku jej wprowadzenia. Od czasu zakwestionowania tych praktyk przez reformację, udział w procesji traktowano jako publiczne wyznanie wiary. W Polsce od czasów rozbiorów z udziałem w procesji łączyła się w świadomości wiernych manifestacja przynależności narodowej. Po II wojnie światowej procesje w czasie Bożego Ciała były znakiem jedności narodu i wiary. Z tej racji ateistyczne władze państwowe niejednokrotnie zakazywały procesji urządzanych ulicami miast. Konferencja Episkopatu Polski zmodyfikowała 17 lutego 1967 r. obrzędy procesji Bożego Ciała, wprowadzając w całej Polsce nowe modlitwy przy każdym ołtarzu oraz czytania Ewangelii tematycznie związane z Eucharystią.
\n\n \n boże ciało modlitwy przy ołtarzach
Poruszanie się procesji w drezynie lub przewodniczenie jej przez kapłana w kabriolecie to duże nadużycia liturgiczne. Takim nadużyciem mogą być też hasła o treści politycznej czy propagandowej umieszczane przy poszczególnych stacjach procesji w Boże Ciało – wyjaśnia w rozmowie z KAI ks. dr hab. Dariusz Kwiatkowski z Wydziału Teologicznego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w
Boże Ciało - geneza, kult, procesje. Boże Ciało to jedno z głównych świąt obchodzonych w Kościele katolickim. Choć świadomość niezwykłego cudu przemiany konsekrowanego chleba i wina w rzeczywiste Ciało i Krew Chrystusa towarzyszyła wiernym od początku chrześcijaństwa, jednak trzeba było czekać aż dziesięć stuleci zanim
Fot. Santiago Mejía LC / Cathopic. Centralna procesja eucharystyczna do czterech ołtarzy wyruszy bezpośrednio po Mszy Świętej, której w Boże Ciało o godz. 10.00 będzie przewodniczył w archikatedrze kard. Kazimierz Nycz. W tym roku ołtarze będą nawiązywać do hasła roku duszpasterskiego. Na zakończenie procesji kazanie wygłosi
Wystarczy odpowiednio wcześniej przygotować wszystkie elementy, z których chcemy, by ołtarz się składał. Można skorzystać z pleksi lub drewnianych tablic, na których umieści się emblematy eucharystyczne. Do tego obrazy, wstążki dekoracyjne, wazony na świeżo cięte kwiaty. Można skorzystać z drewnianego stołu czy drewnianej
\n \n boże ciało modlitwy przy ołtarzach
Ksiądz opowiedział też o tym, że w Kościele ormiańskim w tą świąteczną niedzielę odprawiane jest specjalne nabożeństwo. W centralnym miejscu znajduje się Krzyż pięknie udekorowany, a z czterech stron kościoła – podobnie jak w Kościele łacińskim w Boże Ciało modlitwy przy czterech ołtarzach – następują modlitwy, tzw.
Wierni wyruszają w procesji, śpiewając pieśni i odmawiając modlitwy, zatrzymując się przy różnych ołtarzach, gdzie odbywają się kazania oraz udzielane są błogosławieństwa.
BOŻE CIAŁO A.D. 2017 - PROCESJA EUCHARYSTYCZNA cz.2 Podczas Procesji, przy czterech ołtarzach ustawionych na ulicach naszej Parafii kapłani odmawiali W naszym kraju jest uroczystością obchodzoną w ostatni czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego, jest to zatem święto ruchome. Boże Ciało to uroczystość ku czci Najświętszego Sakramentu, jej głównym punktem jest procesja. Nawiązując do święta Bożego Ciała, kard. Nycz podkreślił, że jest ono związane z Eucharystią Prefacja kończy się wezwaniem, aby niebo, tzn. zastępy aniołów, oraz ziemia, czyli my sami, jednym głosem wielbiły Boga. W tym momencie, jak podkreśla Konstytucja o liturgii świętej (8), łączy się liturgia ziemska z liturgią niebiańską. Mszał rzymski w języku polskim zawiera 97 prefacji. APE3Np.